Hendrik Simons

Eigenlijk is cultuurcoach Hendrik Simons de persoon geworden die hij zelf als tiener zocht en niet kon vinden. “Dan had ik een tof idee en belde met een instantie zoals de gemeente, maar de persoon aan de andere kant sprak een hele andere taal dan ik.” Van graffiti-periode tot een eigen muzieklabel: deze cultuurcoach heeft veel kennis en ervaring te delen. 

Eerste stappen

Geboren en getogen in Wyck vertrekt Hendrik na het VWO richting Amsterdam. Na drie maanden communicatiewetenschap stopt hij met studeren en gaat fulltime werken. Eerst in de horeca en later bij het Rijksmuseum en het Stedelijk Museum. Ondertussen is hij bezig met grafisch ontwerp en exposities organiseren. “Zelf creëren zonder daar per se verantwoordelijkheid over af te leggen, vond ik heerlijk.” De eerste stappen richting cultuurcoach werden - achteraf gezien - toen al gezet. 

Brede blik

Enkele jaren later kruipt hij weer in de schoolbanken. De bachelor Media, kunst, design en architectuur aan de Vrije Universiteit leert hem met een brede blik naar cultuur kijken. “Naast in de boeken zitten, waren we gelukkig veel in het veld. Die praktijk vind ik ontzettend belangrijk.” Tegelijkertijd is die periode een perfecte voedingsbodem voor Hendriks eigen creativiteit. “Ik kon experimenteren, op mijn bek gaan, feesten en expo’s organiseren, muziek leren maken.” Zijn stage in Berlijn voegt daar nog een extra dosis energie aan toe. “Ik had enorm veel inspiratie, las en deed van alles en kreeg alleen nog maar meer ideeën. Ondanks de grote concurrentiestrijd die in deze stad heerst.”

Op zoek naar vrijheid

Terug in Amsterdam, het is inmiddels 2017, kijkt hij om zich heen en beseft dat hij klaar met deze stad is. Hij verhuist terug naar Maastricht. Een tussenstation denkt hij nog. “Daar heb ik samen met een goede vriend Plata Morgana opgezet, een platenzaak in de Boschstraat. Vervolgens heb ik meegewerkt aan de campagne en een expositie voor de politieke partij M:OED.” In zijn zoektocht naar die vrijheid van weleer om zelf op te zetten, vindt hij niet de juiste plek en besluit die zelf te ontwikkelen. In een oude smederij in ‘zijn’ Wyck probeert hij samen met een vriend een community voor de buurtbewoners op te bouwen. “Toen kwam ik erachter dat dat niet gemakkelijk is, vanwege allerlei bureaucratische redenen.” En dan komt corona. Is dit het einde van zijn Maastrichts avontuur?

Mijn verhaal

“Het allerliefste wil ik gewoon verhalen vertellen om meer verbinding tussen verschillende groepen te creëren. Ik hou ervan om de diepte in te gaan. Door muziek, boeken te lezen, events te organiseren. In tegenstelling tot die ondiepe wereld waar we nu vaak in leven. Als je tegenwoordig niet binnen het gangbare past, niet genoeg digitale likes krijgt, val je buiten de boot. Krijg je niet veel bezoekers op je expositie dan betekent dat niet dat je niet goed bent. Die ruimte mis ik vaak.” Via een vriend komt Cultuurmakers Maastricht op Hendriks pad. “Ik was in eerste instantie sceptisch. Wilde ik wel voor de gemeente werken? Maar ik had die vriend heel hoog zitten, dus in gesprek gaan was wel het minste dat ik kon doen.” 

Rollercoaster

Wat begint met een tikje weerstand eindigt in tomeloos enthousiasme. “Ik vroeg hoe men dacht jongeren te gaan bereiken. Het antwoord: dat bepaal jij. Op mijn vraag hoe ze wilden werken, zeiden ze: van onderop. Dat was precies wat ik wilde!” De ideeën schieten met 180 kilometer per uur door Hendriks hoofd en hij wordt Cultuurcoach Jongeren. “De afgelopen drie maanden waren als een rollercoaster. Ik heb gesprekken met mensen vol passie en hart voor de cultuur. Hier ben ik echt op mijn plek. Dat wat ik eigenlijk mijn hele leven al doe, wordt nu serieus genomen. Tegelijkertijd leer ik ontzettend veel van het team en de partners die ik ontmoet.”

Tolk

“Ik geloof heel erg in onze methode. Door te luisteren wat er speelt bij jongeren en ze te verbinden met anderen – gelijkgestemden of netwerkpartners die ze weer een stap verder helpen – werken we echt aan iets van onderop. Eigenlijk is mijn taak om subcultuur en overheid met elkaar in contact te brengen. Ze spreken andere talen en ik ben als het ware de tolk.” De crux is daarbij luisteren en eerlijk zijn, aldus Hendrik. “Als je mij belt met het idee om een concert of expositie te organiseren, dan kan ik met je meedenken over hoe jij dit idee kunt uitvoeren. Ik weet wat de valkuilen en mogelijkheden zijn.” 

Vrijhaven

Zijn grootste project is een vrijhaven voor jongeren maken. “Dat is iets waar ik al vanaf mijn 15e van droom en destijds zelf behoefte aan had. Een plek voor en door jongeren. Waar ze zelf events met verschillende culturele uitingen organiseren, waar ze fouten mogen maken, ervaringen opdoen.” En zijn rol in zo’n vrijhaven als ‘oudere jongere’? “Ik zie wel een soort loket voor me, waar ik dan ’s avonds zit en je gewoon even met me kunt komen sparren over een idee dat je hebt.”